Racjonalne Oszczędzanie

Skorzystam sobie dzisiaj z luksusu posiadania własnego bloga i skopiuję swoje komentarze z jednej z peakoilowych dyskusji (aby na wszelki wypadek mieć je wygodnie w komplecie w jednym miejscu). W towarzystwie okołoagepowym jakoś średnio ostatnio się znajduję, niektórym czasem moje komentarze średnio pasują, co w sumie mnie nie dziwi, bo ani nie jestem jakimś nobliwym profesjonalistą, który by tam jakoś pasował, ani dobrym kolegą który rzuca och... ach... przy byle pierdółce gorliwie przytakując, a w ogóle to ja jestem z prowincji i gdzie mi tam kulturą i obyciem do kolegów (i koleżanek)... młodych (pięknych) wykształconych z wielkich miast :) No... ale starczy tych nudnych analiz i przejdźmy do rzeczy: Otóż niektórzy wierzą, a przynajmniej biorą jako ewentualność, że jeśli nie zaradzi się czegoś konkretnego na Peak Oil to będzie SHTF (czyli po naszemu wielkie społeczno-ekonomiczne bam-bam z dozą Mad Maxa i Teksańskiej Masakry...). Jeden z wielce szanownych Autorów dawnego agepo....

Dziś mam luźniejszy wieczór, relaksuje się, popijam piwko i gdzieniegdzie męczę ludzi swoimi sceptycznymi komentarzami (naprawdę, kurcze pieczone, nie wierzę w te doomerskie scenariusze peak-oilowe!!!). Ale nie ma że boli, organizacja i jakaś praca musi iść naprzód nawet dziś. Nawarstwienie się bajzlu w pracy i w domu uważam za krytyczną zaległość, która obniża moją efektywność i przynosi straty! Inwestycja w plastikowe organizery na narzędzia, drobnostki, drobne części elektroniczne, itp. nie jest radykalnie wysoką inwestycją. A ile jesteśmy skłonni czasem włożyć w interesujące nas mało wydajne finansowo lokaty, albo "struktury"? Większość tych plastików kupiłem w cenie mniejszej lub równej 10 zł. Np. plastikowe kontenerki strongbox (na pierwszej fotce), kupiłem dziś ze zniżką -66% od pierwotnej ceny marketowej (likwidacja ekspozycji w Kauflandzie). Jak wiecie mam problemy z zatrudnieniem sprzątaczek, prawdopodobnie na sezon ciepły w ogóle zrezygnuje ze sprzątania z...

Opowiem wam krótko o jednej z moich rozmów kwalifikacyjnych wiele lat temu... telefon... dzień dobry... firma taka a taka... przejrzeliśmy Pańskie CV w bazie kandydatów izby biznesu w XYZ... (w owych czasach takie bazy to była wciąż duża nowość)... jesteśmy pod wrażeniem Pańskiego profesjonalizmu... wchodzimy na polski rynek...budujemy pionierski zespół...proponujemy spotkanie... Po umówieniu detali i terminu przybyłem na miejsce. Ładny biurowiec, ludzie w garniturach, grupa młodych kandydatów... przychodzą przyszli szefowie... drodzy Państwo wiem w jakim celu się tu zebraliście, otóż mam dla was niespodziankę, zaszczyciła nas Pani Genowefa Boskowolska... twórczyni siostrzanej placówki firmy w rejonie warszawskim...która już prężnie działa i... Spotkanie ciekawe, Pani Manager opowiadała rzeczowo, pewnie i z entuzjazmem. W niedoszłym młodym zespole rosła ekscytacja, oczka kandydatów zaszkliły się wizją przeskakujących dolarów ... i wtedy mnie olśniło... OOOO... KURCZE PIECZONE!!! Od...

Ten krótki wpis jest bezpośrednio związany z dwoma poprzednimi dotyczącymi pracy. Tak się składa, że choćby przez to, że mam w rodzinie osoby młodsze dość dobrze wiem jakie preferencje zawodowe mają młodzi absolwenci liceów. Bardzo często jest to psycholog, pedagog, socjolog albo dowolny inny *gog czy *log. Czy to jest zawód na przyszłość? Kto tu winien? W komentarzach do wpisu o dziewczynie szukającej pracy pojawiła się kwestia - pracodawca szuka "łosia" o nie wiadomo jakich kwalifikacjach za minimalną stawkę na start. Młody człowiek myśli: Jak to JA, absolwent Uniwersytetu X i Y mam wykonywać pracę poniżej moich kwalifikacji? Inni to rozumiem, ale JA! Kwalifikacje, 2 języki, prestiż...? Coś tu jest nie tak, miało być inaczej, na pewno winny jest PIS i Kaczory, mohery... i prywaciarze, cwaniaki i wyzyskiwacze... Ale ja poczekam, jeszcze 20 lat i Donald zrobi tu drugą Irlandię... I czekają dalej. Czekają... Pracodawca - cwaniak i wyzyskiwacz. Prywaciarz - szuja Posta...

1. Nie idę na zakupy głodny . Zauważyłem, że idąc do marketu na głodniaka zamieniam się w łasego zwierzaka i podejmuję nieracjonalne decyzje, zazwyczaj kupując góry jedzenia. Niepotrzebnie. 2. Nie robię mega-zakupów skoro mieszkam w mieście i dość blisko mam sklepy i supermarkety, myślę że nabierając zwyczaju wielkiego kosza obładowanego na full także przestaję podejmować racjonalne decyzje zakupowe podświadomie starając się obładować ten kosz - a nie kupić racjonalnie i oszczędnie. Nie robię jednak zakupów malutkich, ale na pewno nie jadę (częściej: nie idę) tylko po bochenek chleba, mleko i torebkę warzyw. Mój czas też kosztuje. Staram się w miarę możliwości kupić coś na zapas, aby później nie musieć co chwilę latać do sklepów. 3. Staram się patrzeć na okazje (fakt, faktem niektóre produkty wystawiane w promocjach, szczególnie w mniejszych supermarketach są w bardzo korzystnej cenie!) ale patrzę także na drugi czynnik - jak szybko i z jakim skutkiem mogę zwrócić zakup nietrafion...

Jako człowiek dość zajęty w tygodniu najczęściej mam wolne w niedziele i wtedy mogę pozwolić sobie na drobne zakupy, ma się rozumieć oszczędne. Oto moje dzisiejsze zakupy: 1. Kawa Inka w uzupełniającym opakowaniu . W Polo zauważyłem dwie Inki 200g w dużej puszce za ca. 6.70 - oraz torebkę uzupełniającą 150g w cenie ca. 3.60. Nie trzeba kalkulatora i geniuszu matematycznego, aby obliczyć to na szybko. Opakowanie zastępcze opłaca się! 2. Dezodorant-antyperspirant w kulce za ca. 3.60 z Lidla. Marka własna, ze srebrną pokrywką. Dość przyjemny, świeży zapach - te dezodoranty to głównie minerał+mentol+zapach więc nie ma znaczenia marka. Taki dezodorant jest znacznie oszczędniejszy i starczy na dłużej niż klasyczny. To radykalna różnica w cenie. 3. Żarówka halogenowa 28W ... której NIE kupiłem! Na jednym z punktów oświetleniowych miałem bowiem takową o mocy odpowiadającej 40W żarówki klasycznej. Spaliła się. Skoro mam czas wypadałoby podjechać do marketu budowlanego i dokupić... ale w ...

Jeśli się dobrze zastanowię w życiu wyleciałem z pracy trzy razy (nie licząc mniej więcej podobnej liczby przypadków, kiedy zwolniłem się sam). Pierwszy raz to właściwie nie pełnoprawna robota, a coś w rodzaju praktyki studenckiej. Wszystko szło pięknie i może by z tego wyszło coś ciekawszego, gdyby nie dwójka kolegów, z którymi dobrze żyłem i piwo po godzinach piłem zaczęło mi robić koło pióra. Dlaczego? Formalnie byłem na nieco wyższej pozycji, chyba się wyróżniałem. Zazdrość i źle pojęta konkurencja? Chyba tak. W każdym razie źle to zniosłem. Drugi raz: przyzwoicie płatna praca w małej firmie. Nie dałem rady. Taka prawda. Przeliczyłem się ze swoimi możliwościami i umiejętnościami. Wyleciałem, ale dostałem na odchodne kopertę, z resztą nawet bez tej koperty nie miałbym pretensji do pracodawcy. W sumie kiedy ostatni raz wyszedłem z tej pracy poczułem ulgę. Trzeci raz: przyzwoicie płatna praca w rewelacyjnej firmie, rewelacyjne stosunki z szefostwem, fajne możliwości, dobra pozyc...

W swojej okolicy od około roku obserwuję ciekawe zjawisko. Wszyscy płaczą i narzekają na wysokie ceny paliw oraz kryzys, tymczasem na ulicach zaczyna królować Jeep Grand Cherokee, zdecydowanie najpopularniejsza terenówka, a także przeróżne samochody Jeepopodobne. Mam dobry punkt obserwacyjny, przed pracą mam dwa spore parkingi - jeden obsługujący rejon biznesowo-handlowy i... przedszkole... drugi supermarket, który w okolicy uchodzi za "market dla biedoty". Mówię wam, jeszcze nigdy nie było w mojej okolicy tylu terenówek! (Pod przedszkolem także!) Niech mi jakiś znawca kryzysu wytłumaczy to zjawisko? Czyżby to był książkowy efekt Veblena przeniesiony na nasze polskie podwórko? A może po prostu cały kryzys to medialna ściema? Ciekawym jest profil użytkowników Jeepów... to bardzo często kobiety! (Hmm... to często typ drobnej blondynki, albo typ małej czarnej A.I. - czyli drobniutkiej farbowanej brunetki... oba typy najczęściej występują w obcisłych dżinsach, lub innej ...

Wczoraj rozmawiałem z klientem, który bywa w krajach południa jeszcze częściej niż ja, oraz nie ogranicza się do turystyki i zwiedzania, ale próbuje nawiązywać żywe kontakty z lokalnymi mieszkańcami, wbić się nieco w życie poza miastami, zawędrować na wieś np. w celu kupienia oliwy lub czegoś mocniejszego bezpośrednio od mieszkańców wiosek, którzy produkują to od pokoleń, klapnięcia w jakiejś lokalnej knajpce, tawernie, itp. gdzie niekoniecznie mają wstęp głośno szwargocące niemieckie wycieczki, lub wiecznie zachlani Anglicy, pogadania z ludźmi... oto pogląd na kryzys mojego południo-znawcy. Przede wszystkim ci ludzie w pięknych krajach Południa uważają, że kryzys to nie jest ich kryzys. Kryzys to ma państwo. Kryzys to maja ONI nie MY tutaj na wsi lub w miasteczku. (Ludzie prowincji w krajach południowej Europy średnio identyfikują się z instytucją państwa, gdzieniegdzie nawet uważają tą instytucję za wrogą.) Ludzie południa mimo wolnego trybu życia i bijącego nam w oczy lenistwa ...

Akropol w Rodos Po wczorajszym wpisie (post odświeżony - publikacja: styczeń 2011) krytykującym Egipt i Tunezję przypomniała mi się moja wycieczka na rodyjski Akropol. Częściowo na ten akropol wspiąłem się, częściowo podjechałem rozklekotanym lokalnym greckim autobusem bez klimatyzacji. O ile samo miasto Rodos jest perłą średniowiecznej architektury, to po mojej krótkiej, aczkolwiek wyczerpującej podróży w upale czterdziestostopniowym ukazały mi się.... jakieś odrapane trzy i pół kolumny na krzyż... ...zarys fundamentu, oraz trochę porozrzucanych kamieni. I ja sobie mam wyobrażać jak to niby było w czasach świetności. Żenada, śmiech, porażka. Najciekawszym znaleziskiem historycznym na Akropolu było zakamuflowane w krzakach betonowe stanowisko obrony przeciwlotniczej z czasów II Wojny Światowej, ale czy to w Polsce nie ma ciekawych bunkrów? Cudze chwalicie - swego nie znacie Śmigając autostradą A4 w kierunku niemieckiej granicy, zdecydowanie warto zarezerwować parę godzin ekstr...

Biedny kolega. Jakiś czas temu rozmawiam z dawnym kolegą ze studiów. - Jak leci kolego? - Pytam. - No wiesz, nieciekawie, ogólnie słabo... - Interesy??? - No nic mi nie mów, masakra, jeszcze trzy miesiące jak od początku roku i plajtuję, koniec. - Kolega odpowiada ze strapioną miną. - Hmm... no to współczuję, u mnie średnio, ale tak aż źle nie jest... - Rozmowa jakoś się ciągnie dalej. Po jakimś czasie, kilka miesięcy, nie wiem dokładnie, mam do kolegi interes. Zapowiadam się z przyjazdem do Poznania. Kolega odpowiada. - Ale wiesz... już nie mieszkam na JJJJJ. - Gdzie teraz? - No, bliżej centrum, na nowym osiedlu na WWWWW. Zajeżdżam, a tu wypasione nowe mieszkanie na osiedlu deweloperskim, co ja mówię - właściwie dwa mieszkania połączone w jedno! - No wiesz, bo developer dała taką zniżkę że nie szlo odmówić, z resztą przyda się, bo jak teściowa przyjedzie, albo goście.... Polska... nasza ojczyzna... kraj pięknych kobiet i zielona wyspa Europy. Syndrom polski I tak t...

Do napisania posta skłonił mnie jeden z anonimów zarzucający mi patrzenie na "wszystko" przez paradygmat korzyści i kasy. Przyznaję, anonim trafił w dobry punkt - nie jest to oczywiście moją żelazną regułą, ale do jakiegoś stopnia istotnie tak jest. Co jak co, ale przed czytelnikami wolę pokazać prawdę o swoich poglądach... Aktualizacja: tego typu filozoficzne posty zasadniczo przeniosłem na blog o filozofii pt. Realny Minimalizm - zapraszam tam serdecznie!

Znajoma szwagra nie miała pracy, szukała jej już ponad pół roku albo i dłużej, bez efektu. Dziewczyna młoda, ładna, kumata, bez widocznych przeciwwskazań do zatrudnienia np. w roli sprzedawczyni, itp. Rodzina jednak już powoli miała dość jej bezrobocia i związanego z tym deficytu finansowego. Brat dziewczyny załatwił jej w końcu wejście na rozmowę kwalifikacyjną w jednym z salonów komórkowych - miasto małe, posad aż tyle nie ma, więc i ta praca byłaby atrakcyjna - na pewno o niebo atrakcyjniejsza niż siedzenie na garnuszku u mamusi. Rozmowa kwalifikacyjna odbyła się, wszystko w porządku, stanowisko prawie pewne (znajomi znajomych, itp.) i pada ostatnie pytanie: "Za jakie wynagrodzenie chciałaby Pani tu do nas przyjść?" Dziewczyna odpowiada, że absolutne minimum 1200 zł na rękę, i to w okresie początkowym. Pracy nie dostała, z tego co wiem dalej siedzi u mamusi na garnuszku. Bardzo narzeka.

Autorem dzisiejszej wypowiedzi jest Anonim z bloga Boska Wola, który zajmuje się kupnem i sprzedażą starych rzeczy. Kilkukrotnie na blogu podejmowałem już kwestię odsprzedaży starych lub nieużywanych rzeczy, w celu podreperowania budżetu domowego i oczyszczenia przestrzeni mieszkalnej - nasz kolega natomiast uczynił z tego mały biznes, który szczerze mówiąc bardzo mi się podoba. Pierwsza część wypowiedzi dotyczy pracy w akwizycji - jednak skoro umiemy sprzedawać, czy nie lepiej sprzedawać własny towar w bardziej klasycznym układzie - bez nagabywania klienta? ...Trzeba liczyć na siebie, ludzie powinni się zastanowić coraz poważniej nad tym żeby samemu tworzyć sobie miejsca pracy. A w wypadku osób które potrafią sami działać na własną rękę. To radzę szczerze trzymać się jak najdalej od wszelkich sekt biznesowych to jest firm które bazują na tzw. sprzedaży bezpośredniej z wykorzystaniem akwizytorów (...) ja jako dorosły człowiek bym w tego rodzaju pracy nie wytrzymał nawet sześciu ...

Sprowokowany nieco wpisami u Arszu i Tombuli oraz tradycyjnie już na Boskiej Woli podejmuję w sumie temat polityczny, oczywiście zakładam, że jak zwykle spowoduje to odpływ czytelników i subskrybentów obrażonych na poglądy... ale cóż... jak się ma niewyparzoną buzię... jak ja... to się traci... :> Otóż zaserwuję wam w tym poście "7 prawd Admina R-O" odnośnie zielska i obecnej polityki: 1. Jestem zwolennikiem legalizacji 'zielonego'. 2. Jestem jednocześnie zagorzałym przeciwnikiem palenia tego gó**a. 3. Legalizacja głoszona przez przeróżnych Paligłupów to pozorna legalizacja. 4. Ta pozorna legalizacja RZECZYWIŚCIE dojdzie do skutku...i wtedy co niektóre środowiska będą wyć z entuzjazmu! 5. Bunt na modłę Paligłupów... (choć podejrzewam już także, że bunt na modłę Korwinistów) to jedna wielka ściema i jak to mawiał mój dawny kolega, walenie małpy w bambus. 6. Sekret walki lewicowców z tytoniem, przy jednoczesnym popieraniu legalizacji zielska jest prosty. ...

Nasza rodzina i bliscy w końcu niechętnie zaakceptowali, albo i nawet przyzwyczaili się do naszego nowego trybu pracy. Czasem nastąpiło to dopiero po naszej częściowej kapitulacji - czyli opuszczeniu home office, gdzie jednak nie mogliśmy się skupić na pracy on-line i wynajęciu przez nas biura w obiekcie biurowym. W moim przypadku dopiero ucieczka do zewnętrznego biura rozwiązała problem - rodzina i znajomi już nie zawracają głowy - "bo przecież on teraz nie siedzi w domu - tylko w końcu poszedł do pracy" . Teraz przynajmniej ten jeden puzel w ich wizji świata jest na swoim miejscu układanki. W międzyczasie jednak szybko w otoczeniu pojawili się samozwańczy analitycy finansowi , lepiej niż ja wiedzący jaki jest stan moich finansów firmowych i domowych. Bardzo szybko jeden z drugim skalkulowali - Aaaa, oni robią tyle i tyle projektów, aaa klientów to przychodzi tylu i tyle, jak każdy zostawia minimum X no to dziennie mają Y a miesięcznie to Z. No to już wiadomo dlaczego on ...

W poprzednim poście o pracy jako wolny strzelec z bazą w domowych pieleszach napisałem o zgryźliwych tekstach najbliższych pod adresem naszej nowej pracy i naszego trybu życia. Cóż, może te teksty to taki trening wytrzymałości psychicznej - ona się naprawdę przyda w pracy na własny rozrachunek. Problemem są raczej naprawdę długotrwałe pełzające konflikty, niechęć i zrażanie sobie kolejnych bliskich (etatowców) wywoływane poprzez ich zetknięcie się z naszym nowym trybem życia. Nasi bliscy i przyjaciele w poważnych rozmowach w końcu przyznają nam racje, akceptują fakt, że pracujemy i żyjemy inaczej, że nie wolno nam przeszkadzać w pracy, przychodzić z zaskoczenia, itp. Tyle że oczywiście ta akceptacja i zrozumienie albo trwa max. kilka dni, albo nie dotyczy ich samych , albo jedno i drugie. Oto kolejne reakcje rozumiejącej matki, ojca, wujka, cioci, kuzynki, siostry, przyjaciół: - Ja wiem, że pracujesz ale to przecież ja - nikt obcy. - Daj spokój, przecież jesteś w domu, zajmę ...

Niedawno miałem okazję oglądać kościół, w którym znajoma osoba chce wziąć ślub - kościół jakich wiele na Dolnym Śląsku... jednak nie jego historia wzbudziła we mnie zainteresowanie, co jego konstrukcja: Drewno, trociny, słoma, glina, zaprawa murarska... 330 lat minęło i stoi dalej... Chyba muszę się zainteresować bardziej konstrukcjami z gliny, są jak widać trwalsze niż by się mogło wydawać. W bliżej nieokreślonej przyszłości mam ambicję postawić sobie domek letni... czasami przeglądam dostępne technologie i alternatywy. Kto wie na co człowiek wpadnie podczas "poszukiwań"?

Coś mi się wydaję, że wziąłem się za mega temat, na którego zamknięcie nie wystarczy jeden post. Zacząłem od przeprowadzki na wieś i pracy zdalnej (po ucieczce "do raju" mało który mieszczuch komfortowo wyżyje z rolnictwa czy agroturystyki). Jednakże podobne zjawisko występuje przy osobach przeprowadzających się do mniejszego miasta lub po prostu rezygnujących z tradycyjnej wielkomiejsko-korporacyjnej pracy na rzecz niezależnej pracy w domu i co za tym często idzie przejściu na własny rozrachunek - samozatrudnienie - małą firmę, home office... Nasze wymarzone home office, nasz raj na ziemi i czasem piekło rodzinne. Uwaga: Całość posta przeniosłem na nowy blog poświęcony wyłącznie tematyce prowadzenia małej firmy - zapraszam: Praca w Domu

Z poprzedniego wpisu niektórzy z was mogli wywnioskować, że nie wzywam do protestów przeciwko ACTA ponieważ jestem pewien większego sprytu i lokalnych zwycięstw przeróżnych piratów. Poniekąd jest to prawda, ale generalnie nie jestem przekonany co do tego że przeróżna medialna darmocha z sieci jest dla nas dobra. Wprost przeciwnie, jestem przekonany, że częściowy zamordyzm w necie i ograniczenie przez polityków/korporacje medialne piractwa może nam wszystkim wyjść na dobre. (Choć tych ograniczeń NIE popieram!) Lubię analogie, a najbardziej analogie ze swojej własnej praktyki więc coś wam opowiem: Jeden z moich znajomych z dawnych czasów - nazwijmy go Jacek (prawdziwego imienia i danych "identyfikujących" nie podam z zasady) był wzorem racjonalności i oszczędności, czasem ta mądrość, gospodarność i oszczędność aż bolała, ale w gruncie rzeczy "fajny chłopak był..." Kiedyś pojechaliśmy razem na coś w rodzaju delegacji służbowej, mniejsza o szczegóły, powiem tylko,...

Z ostatniego posta (tutaj) , jak i waszych komentarzy na dawniejszych wpisach na blogu wyłania się coraz ciekawszy obraz przeprowadzki na wieś. Także zapraszam do dalszego komentowania, a tymczasem kilka kolejnych przemyśleń. Transport i komunikacja To jest problem. Na wsi na której często pomieszkiwałem był przystanek PKS i co najmniej kilka autobusów dziennie w obie strony. W miarę łatwy dojazd do miasteczka. Dało się nawet wcześnie rano wyjechać do dużego miasta 100km dalej i wrócić wieczorem. Jednak jak na warunki wiejskie to był luksus . Bywałem na wakacjach w miejscach, gdzie co prawda słyszano taki skrót jak PKS, ale lokowano to mentalnie gdzieś w okolicach USA, FBI oraz UFO. Kiedy dorobiłem się samochodu - problem komunikacji zniknął (ale co jeśli nagle popsuje się samochód!?). Te sprawy należy przed wyprowadzką na wieś dobrze przemyśleć. Psychologia i mentalność Koleżanka w komentarzach pisze: "...nie wywyższam się, nie okazuję pogardy dla miejscowych, jestem miła,...

Poprzedni post o oszczędzaniu nerwów w relacjach damsko-męskich wzbudził wasze zainteresowanie. Dlatego postanowiłem dodać do dyskusji kilka słów więcej. Pogadamy o zakupach. Misja specjalna Kobieta wysłała faceta po zakupy - prosiła aby kupił trzy produkty: chleb, mleko, masło śmietankowe. Facet poszedł i kupił dokładnie: chleb, mleko, masło śmietankowe. I w tym momencie zaczyna się konflikt. Leci często jakoś tak: Kobieta: - O, dobrze, że już jesteś, kupiłeś mi moje chipsy? Mężczyzna: - Jakie chipsy? To miałem kupić jakieś chipsy? K: - Ooo jejku, jak z jakimś chłopkiem-roztropkiem, przecież wiesz, że lubię ze słodką papryką! M: - No to jaki problem powiedzieć? K: - To jest chyba oczywiste - mógłbyś w końcu przestać myśleć tylko o sobie a raz pomyśleć o mnie, wiesz dobrze że lubię chipsy, jakieś słodycze tez kiedyś mógłbyś mi kupić. M: - Przestań ciągle chrzanić, że myślę tylko o sobie! Kto ci o tym nagadał? Ta idiotka Beata! K: - Co ty masz ciągle do Beaty! Jak zwykle je...

W poprzednim artykule i w komentarzach czytelników zostały już zauważone pewne różnice w mentalności tych dwóch grup zawodowych. Dzisiaj chciałbym dodać kolejne spostrzeżenia. Oczywiście nie twierdzę, że każdy etatowiec wykazuje się poniższymi cechami, a każdy prywaciarz to rozważny analityk biznesu. To tylko ogólne uśrednione cechy. Jeśli jesteście etatowcami - nie obrażajcie się na ten artykuł (ja także byłem etatowcem, są nimi członkowie mojej rodziny) - tylko wyciągnijcie wnioski dla własnej korzyści finansowej. Mój zakład pracy będzie funkcjonował, a moja praca jest pewna - to nic, że hala to tylko żelazna kratownica, blacha i maszyny - które w razie czego korporacja może łatwo rozmontować i wywieźć na Ukrainę. Nie ma powodu do zmartwień. - Nieumiejętność wnikliwej kalkulacji, Etatowcy częściej dają się nabierać na niekorzystne umowy typu: pakiet za złotówkę, 6 miesięcy za darmo, itp. Niezbyt często wybiegają myślami do przodu dalej niż na miesiąc lub dwa - jeśli chodzi o...

Na wstępie czytelnikom oburzonym tytułem wyjaśniam - osobiście unikam wyrażania się o kobiecie per "d**a" - nawet prywatnie, w męskim gronie, przy kuflu czegoś złocistego i aromatycznego, gdzie takie słowa padają - co prawda polityczną poprawność mam w "głębokim poważaniu", ale akurat są ciekawsze określenia na dziewczynę, która się człowiekowi podoba, więc czemu z nich nie skorzystać? Tak czy inaczej znane studenckie przysłowie, które za moich czasów na uczelni starsze roczniki klepały jak mantrę brzmi właśnie: "Nie bierz d**y z tej samej grupy." i na tym się skupimy. Najprostszym tłumaczeniem tego przysłowia, z którym się spotkałem, jest to, że związki rówieśnicze są przerąbane i przynoszą kupę kłopotów, frustracji i nerwów, a wzięcie sobie dziewczyny z tej samej uczelni, z tego samego/analogicznego kierunku, a w szczególności z tej samej grupy to pomysł w gruncie rzeczy szczególnie głupi. Z perspektywy czasu i obserwacji wielu związków widzę, że ...

Jak pisałem wczoraj ostatnio zajmuje się poprawą organizacji pracy i samoorganizacji jako takiej. Sprawa jest prosta - lepsza organizacja to oszczędność czasu = oszczędność pieniędzy. To jednak nie wszystko - lepsza organizacja to także mniej nerwów, możliwość skupienia się na zadaniu w efekcie więcej pieniędzy. Teoretycznie wielu rzeczy o organizacji uczyłem się na kursach, z książek, itp. i zawsze próbuję i próbowałem wdrażać usprawnienia w życie (z różnym skutkiem). Dziś zacząłem w biurze porządkować szuflady zawalone gadżetami, drobną elektroniką, częściami, artykułami biurowymi. Teoretycznie wszystko jest oczywiste i wiadomo gdzie co jest, jednak kiedy trzeba coś znaleźć różnie to bywa. Do organizacji szuflad zamierzam użyć plastikowych segregatorów na drobne narzędzia - kupiłem kilka segregatorów-organizerów zaledwie za kilka zł za szt. Zaletą tego sposobu organizacji jest to, że wszystko doskonale od razu widzę przez przeźroczyste plastikowe wieko pojemnika. Jestem wzro...

Ostatnio coraz bardziej patrzę na moją organizację pracy i czasu wolnego, co prawda duża aktywność na blogu może powodować wrażeniem, że czas ten marnuję, ale i w tym jest logika - to jest dla mnie czynność relaksująca - oderwanie się od rutyny i regeneruje mnie bardziej niż bezmyślne wlepianie się w TV gdzie dominują drastyczne i problemowe wiadomości - rzeczy, z którymi człowiek nie jest nic w stanie zrobić, poza frustracją. Ok - zaczynamy: Jestem posiadaczem samochodu z silnikiem diesla, co jak już pisałem, wymaga zwiększonej aktywności i dbania o auto zimą. Krytycy idei posiadania samochodu oczywiście dorzucą tu swoje 3 grosze, że tracę czas, ale ja tego tak nie postrzegam - zajmowanie się autem to dla mnie raczej przyjemny obowiązek, facet musi mieć jakieś hobby i zajęcie w czasie wolnym - inaczej zdziczeje i skapcieje... ale to nie ten temat: chetnych do dyskusji o sensowności posiadania auta zapraszam tutaj: 10 argumentów za posiadaniem samochodu. Tak czy inaczej diesla dob...

Znów do postu natchnieniem są perypetie kolegi z Boskiej Woli, któremu wypasiona fura odmówiła posłuszeństwa - cudze nieszczęście co prawda nie pociesza, ale ja też dokładnie rok temu zaliczyłem podobną sytuację. Mnie załatwiła woda w filtrze paliwa - i ogólnie zawalony filtr paliwa, którego nie wymieniłem przed sezonem zimowym (zapomniałem!). Na ogół jednak problemem jest wytrącenie się parafiny - parafina jest frakcją w oleju napędowym, która krzepnie w miarę szybko. Podstawowym sposobem aby zapobiec wytrąceniu się parafiny w paliwie jest dolanie do paliwa depresatora - obniża on temperaturę krzepnięcia parafiny. Starzy dieslowcy na bak ON dolewają litr benzyny w tym samym celu, jednak w nowszych maszynach ja bym tego nie zrobił - one są zbyt delikatne na taką kombinatorykę. Co poradzić na wytrącenie się parafiny? Wstawić auto do ogrzewanego garażu i pozwolić parafinie na powrót się stopić - jednak niektórzy polewają filtr paliwa wrzącą/gorącą wodą z czajnika i jakoś im się udaj...

Dziś napisałem maila do znajomej, aby usystematyzować jej komentarze o oszczędnym żywieniu - porozmawialiśmy sobie i oto rezultat - moim zdaniem podane sposoby zasługują na wyeksponowanie w osobnym poście - jedziemy zatem... Ale najpierw zapraszam Cię do wizyty i subskrypcji blogowego kanału YouTube - Oszczędzanie! https://www.youtube.com/channel/UCdFbdLkZhdQgi9jUWaZCmVw   Kliknij koniecznie!  W marcu (2011) udało mi się wydać na jedzenie 400 zł, czyli 200 zł na głowę przez cały miesiąc. Nie głodowaliśmy, jak z resztą widać było na moim blogu :-) Żyje ktoś w tym kraju za 200 zł??? Podstawą jest kupowanie prostych produktów (mąka, cukier, mleko, jaja, ser żółty, twaróg, mięso (nie wędliny), etc...) i robienia z nich w domu smakołyków. Najwięcej pieniędzy ucieka, gdy kupujemy produkty przetworzone, konserwy, czipsy, napoje gotowe i inne tego typu sprawy. Sama uwielbiam czipsy, ale zastąpiłam je czipsami z marchwi i buraka, które robię sama. Owszem, trzeba zakasać rękawy...

Kol. Boska Wola ostatnio pozytywnie wypowiedział się w McDonald's ja jak zwykle dodam od siebie parę słów krytyki (link do jego bloga jest na stałe w mojej linkowni, przy okazji zapraszam także do przeglądnięcia innych zaprzyjaźnionych blogów). Co jest dla mnie nie tak z McDonald's? Zacznijmy od tego, że raczej unikam tej sieci jadłodajni kierując się w miejsca gdzie mogę zjeść bardziej po polsku i tradycyjnie, bardzo starannie wybierając miejsca i menu. Więcej o tym na jednym z najpopularniejszych postów na tym blogu: racjonalne-oszczedzanie.blogspot.com/2011/08/jedzenie-w-restauracjach-czego-nie.html Co jest jednak nie tak? Hmm... przede wszystkim dlaczego do jasnej żytniej nie mogę zjeść tamże żadnego logicznego pieczywa ? Mam wrażenie, że na jakiekolwiek pieczywo z McDonald's mogę usiąść lub przygnieść kolanem i tak uzyskany cienki arkusz wsunąć do portfela obok buziek dawnych królów. Kupując bułkę w maku de facto kupuję powietrze. Do hamburgerów i ich produktó...

Z uwagi na temperatury na zewnątrz, wypada abym pomyślał o moich czytelnikach: Chciałbym podzielić się z wami moimi przepisami na błyskawiczny grzaniec, choć właściwie jest to herbata z prądem, to finalnie w smaku przypomina grzaniec. 1. Grzaniec winny na bazie herbaty: Zaparzam około 2/3 do 3/4 kubka czarnej herbaty - słabej lub średnio mocnej. Daje jej max. 3 minuty na zaparzenie się. Jeśli dojdzie wlewam wino o temperaturze pokojowej, do pełnej szklanki. Czasem dosypuję łyżeczkę cukru lub dwie, w zależności od stopnia słodkości lub kwasowości wina. Odrobina przyprawy lub mieszanki korzennej oraz goździków doda smaku grzańcowi winno-herbacianemu, ale uwaga - nie przesadzamy z przyprawami - grzaniec ten ma w sobie już odpowiednią winną goryczkę. Nie warto przedobrzyć. 2. Grzaniec rumowy/żołądkowy na bazie herbaty (przepis oszczędny): Zaparzam tu powyżej 3/4 kubka herbaty - czekam jak poprzednio. Ilość dodanego alkoholu jest niewielka, a nawet symboliczna - wystarczy mała setka...